Bardzo rozbiegany luty 2016

Najkrótszy miesiąc w roku - luty. W tym roku tylko troszkę krótszy, niż zazwyczaj. Tegoroczny luty był jednak naprawdę paskudny. Szczerze - brzydszej zimy nie pamiętam. Przez większość dni było szaro, mokro, wietrznie, wilgotno i zimno. No i ciemno - to najgorzej. Wszędzie błoto i kałuże, więc buty suszyły się po praktycznie każdym bieganiu.

Tak zapamiętam luty 2016...

Miałam wrażenie, że podczas niektórych biegów endorfiny zostawały w domu i siedziały pod ciepłą kołdrą... ;)

Chociaż bywało i tak :)

Ale brzydka pogoda to tylko brzydka pogoda. A w lutym trochę pobiegałam. Na wstępie wspomnę, że nie sama - chyba niechcący zaraziłam bieganiem mojego Wojtka, który swoją drogą okazał się być prawdziwym biegowym talentem :) Ten to dopiero szybko przebiera nogami!

Trochę, czyli 131 km. To najwięcej w mojej biegowej karierze. A to wszystko z powodu dźwięczącego w mojej głowie słowa: maraton...

Cały luty biegałam bardzo regularnie. Dziura w kalendarzu jest tylko tam, kiedy dreptałam po Karkonoszach ;) Poza tym, raz w tygodniu robiłam dłuższe i wolne wybiegania, zwiększając dystans - było to 16, 16, 18 i 21 km. W treningi wplotłam też podbiegi, szybkie biegi i takie tam. Trail był bodajże tylko jeden - nie chciałam utonąć w błocie :)

Ale jak wiadomo - nie samym bieganiem żyje człowiek. Poświęcałam też czas na gimnastykę, rozciągnie, chodziłam na zajęcia - byłam na CrossFicie, Core i TRX. Tutaj krótko dodam, że zauważyłam postępy w rozciąganiu, co bardzo mnie ucieszyło :)

A jeśli chodzi o samo bieganie i postępy to udało mi się w końcu troszkę popracować nad prędkością. Do tej pory bieg z prędkością 5 min/km był raczej maksimum podczas moich biegów. A tu proszę - porozciągałam trochę mięśnie, poćwiczyłam gimnastykę siłową i voila - da się biegać poniżej 5 min/km! Mój rekordowy kilometr zrobiłam w 4:38 min. Było troszkę z górki, ale i tak się cieszę :) No i w związku z szybszym przebieraniem nogami udało mi się poprawić swój rekord na 5 km - teraz jest to 24:38. Uch, niełatwo było. Sapałam po tym moim małym wyczynie jak lokomotywa ;)

Z radością stwierdzam, że za sprawą długich wybiegań w rozsądnym tempie poprawia się też moja wytrzymałość. W ostatni piątek zaplanowaliśmy dłuższe wybieganie. Miałam straszną ochotę przebiec dystans półmaratoński. I udało się :) Czas oczywiście gorszy niż na Królewskim i starałam się zachować "rozsądne tempo" - prawie się udało.

Jak widać, rozsądek skończył się u mnie wraz z 20 kilometrem. A, bo ostatni odcinek był z górki... Więc pocisnęłam. Na zegarku mignęło mi nawet 4:15 min/km. Wszystko super, bo miałam rezerwy na finisz... Super. Do czasu. W domu okazało się, że coś jednak mnie boli... Ogólnie mówiąc - udo.. Właściwie trochę jeszcze boli. Czeka mnie wizyta u neurologa, bo wszystko wskazuje na to, że boli mnie... nerw. Zaniedbywanie kręgosłupa przez lata musiało się w końcu odezwać ;) Podobny uraz miałam już rok temu, przeszło i jakoś więcej nie dawało o sobie znać. Oby tym razem też tak było.

Z nowości dodam jeszcze tylko, że postanowiłam kupić sobie nowe butki - oczywiście NB i oczywiście niebieskie - taki tam "przypadek" :) Zdecydowałam się na NB 880v5. Dzisiaj byłam je ochrzcić, ale na razie w sumie zamierzam jeszcze dobiegać w moich ukochanych 790v3, czyli tzw. kapciach. Myślę, że te nowe też za jakiś czas będą tak wygodne, jestem pewna :)

A jak wyglądają moje plany na marzec?

Hm, w związku z bólem uda będę musiała chyba nieco ograniczyć/skrócić długie wybiegania. Szkoda, ale lepiej dmuchać na zimne. A to tym bardziej, że w marcu czekają mnie w końcu zawody, na których naprawdę mi zależy, a mianowicie - Półmaraton Żywiecki. Pewnie już to pisałam, ale nie mogę się doczekać! Mam nadzieję, że wraz z przyjściem wiosny i cieplejszych dni wszystkie bóle odejdą w niepamięć (wcześniej tak już bywało) i na półmaratonie będę mogła się cieszyć w 100% z biegania i obserwować otoczenie tej pięknej i wymagającej trasy. Proszę o trzymanie kciuków :)